Moshi (2): Mamabus TPC draait op volle toeren!

Al vroeg in de ochtend rijden we langs eindeloze suikerrietvelden naar Lower Moshi, voor een bezoek aan het TPC ziekenhuis, het private ziekenhuis van suikerrietplantage TPC.

Bij aankomst valt meteen op dat er flink verbouwd wordt. De ontvangsthal steekt in een volledig nieuw jasje en er is zelfs een nieuwe spoedafdeling met splinternieuwe operatiekamer.

We hebben een afspraak met Veronika Tamiro, echoscopiste op de Mamabus, en ziekenhuismanager Lazaro Urio. Beiden zijn goed voorbereid: ze hebben de rapporten voor zich liggen en geven ons een goed beeld van het reilen en zeilen van het Mamabus-project.

Het valt ons op dat het project echt volwassen geworden is. Veronika is enorm gegroeid in haar rol: door haar persoonlijk leiderschap weet ze echt de vrouwen te bereiken en is ze het visitekaartje van de Mamabus. Mede hierdoor komen steeds meer zwangere vrouwen naar de Mamabus voor broodnodige zwangerschapszorg.

Veronika geeft verschillende voorbeelden van hoe zij het verschil kon maken dankzij haar werk op de Mamabus. Uit de verhalen blijkt ook steeds de cruciale rol van echografie. Vaak direct, doordat een juiste en tijdige diagnose gesteld kon worden, maar soms ook indirect, doordat aanstaande moeders graag voor een echo komen en dan meteen ook de noodzakelijke zwangerschapscontroles en voorlichting ontvangen.

We spreken ook over de uitdagingen die er nog liggen, zoals het uitbreiden van het aantal gebieden dat de Mamabus bezoekt, de opvolging van Veronika als zij voor aanvullende studies tijdelijk afzwaait en de slechte ergonomie: de echoscopiste moet noodgedwongen veelal gebukt in de Mamabus zitten. Het zijn thema’s die Stichting Driving Nurses tijdens hun bezoek in november zeker zal oppakken.

De Afrikaanse zon staat al aardig hoog aan de hemel te branden als we in de weldadige rust en schaduw van TPC club neerstrijken om de balans op te maken: de Mamabus in TPC is een goed lopend project dankzij de solide basis en de gemotiveerde professionals ter plaatse.

Het uitzicht over de golfbaan is prachtig en de aapjes die vrolijk in het rond springen zijn vermakelijk. Na de lunch rukken we ons met enige moeite los van deze plek en bieden we de oprukkende loomheid het hoofd: we hebben immers nog een pittig middagprogramma voor de boeg. Hierover meer in ons volgende blog.